Vrij spelen
Vroeger speelde ik het liefst in een rommelige tuin met veel hoekjes en verborgen plekken. Een plaats waar ik iedere keer iets nieuws ontdekte en lekker kon fantaseren. Het liefst met zo min mogelijk regels en plannen, zodat ik er mijn eigen creativiteit kwijt kon. Ook bij mijn eigen kinderen zie ik dat ze liever tussen de bomen en struiken aan de slootkant een hut maken, dan dat ze klimmen in het klimrek van de speeltuin.
Wat ik ook fascinerend vind, is de aantrekkingskracht van lege grote dozen, glimmende papiertjes, gekke poppetjes, stokken, stenen, de hakschoenen van een volwassenen, ballen, beestjes, kliederen, make-up, op muren verven. Vooral dingen doen die niet in een gebruiksaanwijzing of spelregels staan. Iets dat eigenlijk niet 'de bedoeling' is. Lekker vrij spelen.
De afgelopen jaren ontdekte ik dat het zelfs wetenschappelijk bewezen is dat vrij spelen goed is voor kinderen. Door hun fantasie en creativiteit te gebruiken en te experimenteren worden ze beter in het bedenken van oplossingen, ontdekken ze hoe anderen kinderen op ze reageren, leren ze grenzen kennen, kunnen ze gebeurtenissen verwerken en ontdekken ze wat ze leuk vinden.
Delen
We leven met z'n allen op de wereld, dus die delen we met elkaar. We kunnen ook spullen met elkaar delen. Ik vind dat er al veel spullen gemaakt zijn en dat we die prima kunnen hergebruiken en uitwisselen. Beter voor het milieu (minder fabrieken die spullen moeten maken) en leuk voor elkaar (het voelt goed om elkaar iets te geven). Daarom probeer ik zoveel mogelijk herbruikbare spullen te gebruiken of spullen die mensen nog hadden liggen.
Aangezien we de wereld toch met elkaar delen, kan ik de Bloos Boxen ook delen. Dat betekent dat ik geen geld vraag voor het lenen van een box. Je mag wel een vrijwillige donatie doen, daarmee kan ik nieuwe gebruiksspullen (klei, knutselpapier, spijkers, glitters) of de huur van de opslagruimte betalen. Je mag ook (nieuwe) herbruikbare spullen geven. Dit kun je bij me brengen of in een box doen als je hem hebt geleend.
